امروز عصر حقیر در مورد سه شعار فکر می کردم؛
یکی این: ما همه سرباز توایم خامنه ای
گوش به فرمان توایم خامنه ای
دیگری این: وای اگر خامنه ای حکم جهادم دهد
ارتش دنیا نتواند که جوابم دهد
و سومی این:
ما اهل کوفه نیستیم علی تنها بماند
داشتم فکر می کردم اگر این افرادی که در اوایل انقلاب و البته الان خواستار شورایی شدن رهبری بودند، روی کار بودند و قدرت داشتند و اگر احیانا الان قدرت می گرفتند(خدا به دورررر) کلا سرنوشت این شعار ها عوض می شد و در آن وقت باید این جور می گفتیم:
اولی:
ما همه سرباز توایم شورای رهبری(عبارت "شورای رهبری" را برای موزون شدن با سرعت بیشتری باید گفت، مدلی شبیه لیزخوردن)
گوش به فرمان توایم شورای رهبری
دومی:
وای اگر شورای رهبری حکم جهادم دهد
ارتش دنیا نتواند که جوابم دهد
سومی هم:
ما اهل کوفه نیستیم شورای رهبری تنها بماند...(لیز خوردن در این سومی کاملا مشهود است)
و البته در آن صورت باید دقت ویژه ای به حفظ وحدت بین این شورا می ورزیدیم! به نظر حقیر بهترین کار ایجاد مجمعی به اسم "مجمع ملی تقریب شورای رهبری" است! که در مجمع پیشنهادی، افرادی را برای مراقبت از وحدت این افراد(آقایان رهبران) روی کار می آوردیم. چون اگر مثلا این شورا شش نفره باشد و بین سه نفر و سه نفر اختلاف می افتاد یک عده در خیابان ها می ریختند و شعار می دادند:
ما اهل کوفه نیستیم آقایان ایکس وایگرگ و زد تنها بمانند...
و گروه بعد هم دم می گرفتند که: وای اگر آقای ایکس1 و ایگرگ1 و زد1 ... حکم جهادم دهند... کمپلت همتون خاک برسرید و این حرفا...
البته به عقل حقیر نرسید که مجمع باید با انتخابات مردمی باشد یا به وسیله خود آن شورای رهبری محترم!!
دوستان یاری کنند. طرح خوبیست! :)
بعدا نوشت عاشقانه: جانم فدای آقا سید علی مظلوم و عزیز...
