قبول شدم!
ممنونم خدای مهربونم که بهم توفیق دادی این امتحان رو قبول بشم!
گفت راضی ام!
گفت خوب بودی!
گفت ازت ممنونم که تحمل کردی...
ولی هنوز تموم نشده...
بعضی کارا رو فقط ما باید انجام بدیم و کسی جز ما مامور به اون کار نیست...
حکمت خدا بر اینه که وظیفه ای که اصلیترین وظیفه ماست هیچ وقت توفیقش از ما گرفته نشه...
نمیدونم ها نظرم اینه...
وظیفه وظیفه ست...
وظایف و رسالت های مهممون رو بشناسیم و هیچ وقت به خاطر فرعیات از کیفیت اصول نزنیم!
به اینجا رسیدم که اگر خدا برام کمترین رو هم بخواد بازم بگم چشم...
حتی اگه صبر کردن به دیر اومدن های زیاد همسرم باشه این وظیفه...
مهم چشم گفتنه...
حتی اگه این دستور آب آوردن برای تشنه ها باشه بازم مهم چشم گفتنه!
چند وقیه که خیلی متوجه عموم عباسم. احساسم بهم میگه عصاره عاشورا رو باید در عموم عباسِ علی پیدا کرد!
همه ولایت پذیری رو...
خیلی حرف هست...خیلی
